wtorek, 28 kwietnia 2015

O Kotach-Szkotach



Obok psiego świata istnieje w Szkocji niezwykle urozmaicony i wdzięczny koci                                    świat.  Kociemu życiu przyświeca tu odmienna zasada niż u nas- kotom wolno chodzić                      luzem i  się rozmnażać, przy czym należy zaznaczyć, że bezdomne koty tu nie istnieją.              Wszystkie  szwendające się w naszym “community garden” egzemplarze należą do kogoś,  podobnie jest z  Mruczkami łażącymi po ulicy i wysiadującymi na cudzych klatkach.
Mamy oczywiście w okolicy bardzo zaprzyjaźnione kocurki, którym nadaliśmy           nasze, swojskie  imiona.

Na czele naszych ulubieńców stoi Czikuś (od ang. Cheeky- bezczelny, sprytny),                     kot naszej sąsiadki  Elke,mieszkającej piętro niżej. Czikuś to tzw.kot nad koty albo    koci samiec alfa.                                                                                                                                    Pokaźnych  rozmiarów, nie chodzi tylko kroczy, ogon ma zawsze w pionie, a wąsy sterczą              mu  zawadiacko.  Jest niezwykle rozmowny, choć może nie przytulaśny i nie przymilny. Kiedy biorę go na ręce,  w jego  ślipiach widzę panikę, a w przeraźliwym “miauuuuuuuuuuu” słyszę dezaprobatę-  no cóż, typowy  macho- nie będzie się czulić. Zagląda do nas od czasu do czasu-   szczególnie wtedy,  kiedy jego pani wyjeżdża na dłużej i chce sprawdzić, czy przypadkiem  gdzieś się u nas nie schowała. Miauczy wtedy pod naszymi drzwiami, żeby go                                     wpuścić,  a kiedy już wejdzie -  z podniesionym ogonem obchodzi statecznie                           wszystkie pokoje,  zaglądając, czy  nie ma tam Elke, a kiedy poszukiwania               nie przynoszą rezultatu-ucina sobie drzemkę na Agacinym łóżku                albo miauczy żeby go wypuścić.          Czikuś to kot honorowy i  nie da rady go przekupić Whiskasem czy  innym kocim przysmakiem- wie gdzie ma michę i nie dojada u sąsiadów.
Czikuś-kot nad koty

Kocim fenomenem jest dla mnie mieszkająca w jednym z pobliskich domków                        Panna Puchatka.  Nazwaliśmy ją tak ze względu na długie i bardzo puchate futerko.                              Kiedy idziemy w stronę przystanku, wypatrujemy, czy gdzieś na słoneczku nie wygrzewa się     nasza  pupilka.               Jeśli jest- to mówimy do niej “Dzień dobry pani sąsiadko”, a ona niezmiennie, słysząc                         te słowa wstaje,  wychodzi na ulicę, zaczyna się łasić czyli po prostu serdecznie                                 wita się z sąsiadami. Mieliśmy obawy, czy nie zapędzi się zbyt daleko,  idąc za nami,  ale nie - odprowadza nas kawałek i wraca - zna granice swojego kociego świata.

Puchatka- sąsiadka


Parę domów dalej od Puchatki mieszka Kocio Dymcio, który nazwę zawdzięcza                                   swojemu
niezwykłemu futerku w tonacji “siwy dym”. W przypadku Dymcia mam czasem  rozdwojenie jaźni- wydaje mi się, że widzę go jednocześnie                                   w trzech różnych miejscach.  W każdym razie Dymcio jest  na pewno                        kotem włóczykijem,  może          w trakcie  wędrówek zostawia gdzieś po drodze                                     swoje  geny, z których potem wyrastają dymciowe klony. Dymcio, jak ma humor,  zadaje się z nami i ociera o nasze nogi, a jak nie, to ze stoickim spokojem gapi się na nas, jakby chciał powiedzieć :”Dziś możecie sobie tylko  popatrzeć”.     

Dymcio do patrzenia

                          





....i do głaskania

Bardzo dekoracyjnym egzemplarzem i też sąsiadem Puchatki jest Rudek, który w  konkursie na oryginalność umaszczenia mógłby wygrać z niejednym tygrysem.                     Rudek ma jakąś  misję specjalną, bo od pewnego czasu zapędza się do naszego ogrodu i układa  w skrzynce z  sadzonkami truskawek- może ich pilnuje? Ciekawi jesteśmy, co na to Czikuś,  bądź co bądź to  jego teren i nie będzie  mu jakiś rudzielec na truskawkach siedział....
Rudek- wielbiciel truskawek


Nasza lista byłaby niepełna, gdybym nie wspomniała o koteczce- sąsiadeczce z parteru,  która jest dla Agaty substytutem naszej warszawskiej Puszki.                      To Trikolorka- taka jak nasza Kicia, tyle że o wiele  bardziej płochliwa i nieufna. Agata nie ustaje w próbach zaprzyjaźnienia się z nią-               jak na razie bez  powodzenia. Musimy zadowolić się tym, że Trikolorka pozwala                      się portretować-i nic ponadto.
Trikolorka- dama z portretu


Do wymienionych tu egzemplarzy należy oczywiście doliczyć jeszcze                              liczną galerię kotów  prezentujących się w oknach mijanych przez nas domów.                               Staramy się  za każdym razem je  sportretować i dołączyć do naszej prywatnej galerii “Kotów- Szkotów”.



Tak czy inaczej- koty to nieodłączny element edynburskiego krajobrazu,                        dla nas o tyle ważny, że  choć trochę koi tęsknotę za Puszką.
Miau!
Znajdź kota :)


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz